Wschodnie malarstwo ciąg dalszy... od Lecha Abłażeja

 ...tylko człowiek cierpiący możne być zdolny do tworzenia czegoś.
                           Jest to moja myśl, aby ludzi z talentem właśnie w ten sposób przymuszać
                           do jakichś cierpień. Ja bym im zabił i wytruł całą rodzinę, aby się w nich
                           zbudził duch twórczości, ja bym ich umieścił na bezludnej wyspie, aby
                           tam męki przechodzili, bo wtedy zacząłby żyć ich ogień i płomień
                           święty.                   
                                                                  Stanisław Wyspiański

Trudno teraz uwierzyć -- ale kiedyś ja myślałem tak samo!..
A teraz dla mnie radość i tylko radość jest podstawą twórczości! Obraz musi tryskać radością
jak szampan, być przepełniony szczęściem jak brzoskwinia.
Zauważyłem paradoks -- najbardziej pesymistyczne obrazy malują artyści, którym wydawałoby
się nic nie brakuje do szczęścia. i vice versa.
Jeden z najbardziej ponurych malarzy XX wieku, Edward Munch miał długi żywot ( 1863 - 1944 ),
mieszkał w Paryżu i Norwegii, był piękny jak Leonardo, uznany i bogaty, nigdy nie zaznał okropności
wojny i prześladowań.
Artysta, który stworzył najbardziej radosne i optymistyczne obrazy w sztuce rosyjskiej,
Borys Kustodijew, ( 1878 -- 1927) żył w Rosji, wiedział, co to jest wojna, rewolucja, bolszewizm,
do tego był sparaliżowany i poruszał się na wózku inwalidzkim.
Wiec radość trzeba wydobywać nie tyle z zewnątrz ile z siebie samego!
Życzę ciepła i radości!
Lech, radosny pesymista

Borys Michajłowicz Kustodijew

Autoportret, (1912)

Portret Kupcowej, (1912)

Krasawica,  (1915)

Rosyjska Wenus, (1925-26)

Blinny wtorek, Maslenitsa, (1916)